Ο τρόπος χρηματοδότησης επενδύσεων σε δημόσιες υποδομές είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Στο παρελθόν, πολλές ιδέες για Έργα κατέληξαν στο συρτάρι ή στον κάλαθο των αχρήστων για τον απλούστατο λόγο ότι δεν επαρκούσαν τα δημόσια κονδύλια.
Ως εκ τούτου, συνιστάται η Ομάδα Σχεδιασμού του Έργου (βλ.υποκεφάλαιο 1.4.3) σε συνεργασία με τον Ιδιοκτήτη του Έργου να εξετάζει όλες τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις για χρηματοδότηση της επένδυσης/ του Έργου, όπως π.χ. τις δυνατότητες ιδιωτικής χρηματοδότησης και λειτουργίας μίας επένδυσης.
Για την πραγματοποίηση επενδύσεων σε υποδομές για την ικανοποίηση δημόσιων αναγκών, προσφέρονται τρεις βασικές επιλογές:
Η γενική ιδέα είναι η εξής: δημόσια κεφάλαια, κατά βάση χρήματα των φορολογουμένων, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή και συντήρηση των υποδομών. Τότε το κράτος παρέχει βάσει των υποδομών τις υπηρεσίες στο κοινό – ορισμένες φορές σε τιμή κόστους, συχνά όμως επιδοτούμενες, ή ακόμα και δωρεάν. Οι πολίτες θα μπορούσαν να ταυτιστούν με το ρόλο των δικαιούχων. Κύριο πλεονέκτημα της παραδοσιακής προσέγγισης είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικό αναπτυξιακό εργαλείο. Οι καλές υποδομές προσελκύουν επιχειρήσεις, κόσμο, δημιουργούν θέσεις εργασίας, φόρους και, αν χρησιμοποιηθούν ως αναπτυξιακό εργαλείο, μπορούν να αποτρέψουν την «ερήμωση» αγροτικών περιοχών και την προβληματικού βαθμού αστικοποίηση.
Η επιλογή των Έργων προς χρηματοδότηση γίνεται με διαφάνεια και σύμφωνα με τις διατάξεις των Κανονισμών της ΕΕ.
O παρών Οδηγός εστιάζεται στις πρώτες δυο προσεγγίσεις, της δημόσιας χρηματοδότησης και της συγχρηματοδότησης από την ΕΕ.